Nermin Karagić

Nermin Karagić je kao sedamnaestogodišnjak u julu 1992. godine preživeo masakr u Ljubiji, u kojem je ubijen njegov otac.

Milomir Stakić je za ubistva, progon i deportovanje nesrba iz Prijedora tokom 1992. godine dobio kaznu doživotnog zatvora.

 

Predmet: Stakić (IT-97-24) „Prijedor“

Sud: Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju (MKTJ)

Tužilac: Nicholas Koumjian

Sudija: Wolfgang Schomburg, predsedavajući

Datum svedočenja: 26. i 27.06.2002. godine

 

Izvod iz video zapisa svedočenja

Svedok Nermin Karagić je u julu 1992. godine uhvaćen sa svojim ocem, kada su s grupom od stotinak muškaraca pokušavali da pobegnu od „čišćenja sela u opštini Prijedor“. Uhvaćeni su i prebačeni na fudbalsko igralište u Ljubiji gde su postrojeni uza zid.

Opisao je kako su zatvorenici mlaćeni „redom“. Gledao je kako jednog zatvorenika ubijaju od batina; za njega je rekao da misli da je bio njegov otac. Jednog zatvorenika su izdvojili, jer je rekao da mu je majka Srpkinja.

Nermin Karagić je i sâm dobio udarac u leđa, slomljen mu je nos, ali ga nisu ubili. S još nekolicinom su ga odredili da mrtve unosi u autobus, koji je na kraju bio ispunjen desetinama tela.

Svedok Nermin Karagić je u julu 1992. godine uhvaćen sa svojim ocem, kada su s grupom od stotinak muškaraca pokušavali da pobegnu od „čišćenja sela u opštini Prijedor“. Uhvaćeni su i prebačeni na fudbalsko igralište u Ljubiji gde su postrojeni uza zid.

Opisao je kako su zatvorenici mlaćeni „redom“. Gledao je kako jednog zatvorenika ubijaju od batina; za njega je rekao da misli da je bio njegov otac. Jednog zatvorenika su izdvojili, jer je rekao da mu je majka Srpkinja.

 

Transkript svedočenja (engleski jezik): Prvi deo i Drugi deo

 

Obrada: Koalicija za REKOM, jul 2017.